Uregulowane w drodze nettingu wydatki mogą być zaliczone do KUP niezależnie od ich kwoty
Z dniem 1 stycznia 2017 r. do ustawy o CIT dodany został art. 15d ograniczający możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów kosztów regulowanych w inny niż przelewem płatniczym sposób. Przepis ten mógł wzbudzić uzasadnione wątpliwości wśród podatników, dla których codziennością jest regulowanie opiewających na duże kwoty zobowiązań w drodze kompensaty wzajemnych wierzytelności, w tym w ramach nettingu.
W myśl art. 15d ustawy o CIT podatnicy nie zaliczają do KUP kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, a więc:
-
której stroną jest inny przedsiębiorca oraz
-
której jednorazowa wartość, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15 000 zł (w przypadku transakcji dokonywanych w walutach obcych – przeliczenie według kursu średniego walut NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji)
została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.
Zatem, począwszy od 1 stycznia 2017 r. podatnik nie zaliczy do KUP wydatku uregulowanego bez pośrednictwa rachunku płatniczego w części przekraczającej kwotę 15 000 zł, jeśli drugą stroną transakcji jest także przedsiębiorca.
W przypadku popularnego wśród grup kapitałowych systemu nettingu dokonywana jest kompensata wzajemnych wierzytelności jego uczestników – jeden z podmiotów, pełniący charakter pośredniczący i kontrolujący zarazem, dokonuje potrącenia należności i zobowiązań, a także ustala salda i zajmuje się administracją systemu. Dzięki takiemu rozwiązaniu nie tylko uproszczone i przyspieszone jest dokonywanie wewnątrzgrupowych rozliczeń, ale i ograniczane są koszty – chociażby opłat bankowych. Niemniej, z uwagi na brak faktycznej zapłaty całości zobowiązań w drodze przelewu lecz ich potrącanie z należnościami innych podmiotów powstała wątpliwość, czy takie rozwiązanie nie niesie z sobą ograniczeń w postaci wyłączenia wydatków uregulowanych w takiej formie z kosztów uzyskania przychodów.
Wydawane w ostatnim czasie interpretacje indywidualne potwierdzają interpretację, że kompensaty nie będą objęte dyspozycją art. 15d ustawy o CIT. Jak wynika z regulujących kwestię potrąceń przepisów Kodeksu Cywilnego (§ 1 i § 2 art. 498 KC), potrącenie polega na wzajemnym umorzeniu wierzytelności do wysokości wierzytelności niższej, w efekcie czego zaspokojone zostają wierzytelności bez konieczności dokonywania zapłaty, bez pośrednictwa rachunku płatniczego. Natomiast przepis art. 15d ustawy o CIT wyraźnie odnosi się do jednej tylko z form regulowania zobowiązań między przedsiębiorcami – do dokonywania płatności, nie zaś do ich regulowania w formie kompensaty.
Tym samym wskazać należy, że podatnicy regulujący swoje zobowiązania w drodze wzajemnej kompensaty wierzytelności mogą zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów koszty w pełnej wysokości, o ile oczywiście spełnione są inne, wskazane w przepisach warunki.
Stanowisko to potwierdzają interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach:
-
z dnia 14 lutego 2017 r., sygn. IBPB-1-1.4510.21.2017.1.PB
-
z dnia 10 lutego 2017 r., sygn. 2461-IBPB-1-1.4510.17.2017.1.BS
-
z dnia 7 października 2016 r., sygn. IBPB-1-3.4510.824.2016.1.SK