Na wstępie warto przypomnieć czym jest amortyzacja. Jest to stopniowe zużywanie środków trwałych wyrażone w pieniądzu. W odniesieniu do wynajmowanego mieszkania oznacza naturalną utratę jego wartości związaną z upływem czasu, czyli spadek jego wartości początkowej. Zgodnie z dotychczasowymi przepisami amortyzacja mieszkania dawała możliwość zmniejszenia kwoty podatku, a w przypadku stosowania stawek indywidualnych, nawet jej wyzerowanie.

Wraz z wejściem przepisów Polskiego Ładu art. 22c pkt 2 ustawy o PIT otrzymał nowe brzmienie, w związku z czym od stycznia 2022 roku amortyzacji nie podlegają:

1. budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami;
2. lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość;
3. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz
4. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej

– służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy.

Oznacza to, że właściciele nieruchomości nie mają już możliwości zmniejszenia należności do urzędu skarbowego, w związku z czym płacą wyższe podatki, przez co osiągają mniejsze zyski netto. Przepisy te są niezależne od tego, czy jest to amortyzacja nowego mieszkania, czy też lokalu z rynku wtórnego. Zgodnie z przepisem przejściowym podatnicy PIT i CIT mogą zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od ww. budynków i lokali mieszkalnych będących środkami trwałymi i wartościami niematerialnymi i prawnymi, nabytych lub wytworzonych przed 1 stycznia 2022 roku, jednak nie dłużej niż do 31 grudnia 2022 roku. Od 1 stycznia 2023 roku żaden podatnik nie będzie mógł korzystać z odpisów amortyzacyjnych od budynków i lokali mieszkalnych.

Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 17 października 2022 r. (0111-KDIB1-1.4010.495.2022.1.SH) dotyczącej spółki będącej podatnikiem CIT wskazał, że po zakończeniu okresu przejściowego niezamortyzowana wartość początkowa może jedynie stanowić koszt zbycia budynków na rzecz podmiotu trzeciego. Oznacza to, że przedsiębiorcy tracący koszty nabycia mieszkań i domów będą mogli je odzyskać przy sprzedaży nieruchomości. Podatek płacony jest wówczas od dochodu, czyli przychodu pomniejszonego o koszty, do których zaliczamy wydatki na nabycie nieruchomości w niezamortyzowanej części.

Nieco inaczej wygląda to przy rozliczaniu PIT, gdyż jeśli do sprzedaży nieruchomości dojdzie po 5 latach, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, to nie trzeba w ogóle płacić podatku. Jeśli natomiast dochód ze sprzedaży zostanie przeznaczony na własne cele mieszkaniowe w ciągu 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, to możliwe jest skorzystanie ze zwolnienia.

Wprowadzony zakaz amortyzacji mieszkań pozbawia przedsiębiorców nieplanujących sprzedać nabytych nieruchomości możliwości zmniejszania należności do urzędu skarbowego, natomiast przedsiębiorcy chcący dokonać takiej transakcji muszą zaspokoić się odsuniętą do momentu sprzedaży możliwością odliczenia podniesionych kosztów.

Oliwia Piórkowska, konsultant podatkowy, ATA Tax Sp. z o.o.

Zainteresował Cię ten temat?

oliwia.piorkowska|atatax.pl| |oliwia.piorkowska|atatax.pl